வளநாடன் கவிதைகள்

சக்கரங்கள்
அழுத்தி அழுத்தியே
பழுதாகியும் பழுப்பேறியும் போன
பயணச்சாலையாய்
மல்லாந்து கிடக்கிறது வாழ்க்கை
வேண்டிய மட்டும் விரைவாய்
தடிம தார்ப்பூச்சு
தேவையென்றிருக்க
கடந்து செல்லும்கோடை காலத்து மேகம்
கைத்தவறிச் சிந்திய
ஊசித் தூரலில் நனைந்து
ஈசல் பூச்சியையொத்த
ஒற்றை நாள்
ஆயுள் நிறைவுகளில் சந்தோசித்து
புதிதாகிப் போன பூரிப்போடு
வாகனங்கள் தாக்கிய வதையை
தற்காலிகமாய் மறந்து
வளைந்து நெளிந்து நீள்கிறது
வாழ்க்கை…..

நீரூற்றி
நிதம் நீவிக்கொடுத்து
தனிமை தவிர்க்க
அதனோடு பேசி
பச்சையம் காத்துக்கொள்ள
சூரிய ஒளிப் பிடித்து ஊட்டி
காற்றோடு சண்டையிட
தடியொன்றும் ஊன்றிக்கொடுத்து
வண்டோ பூச்சியோ
வராவண்ணம் காத்து
மூப்படைந்த இலைகளகற்றி
இத்தனை
கரிசனங்களோடு
கண்காணித்திருக்க
ஒரு
இரவோடு இரவாக
எனக்குத் தெரியாது பூவெய்தி நிற்கும்
தொட்டிச் செடி

- நன்றி: http://paalaikuyilgal.wordpress.com